ขากลับพราววรินทร์ไม่ได้หลับอย่างขามา เธอนั่งคุยเป็นเพื่อนเขาไปเรื่อยๆ เวลาเหมือนจะผ่านไปเร็วเหลือเกิน เพราะอีกไม่กี่กิโลเมตรก็จะถึงคอนโดฯ อยู่แล้ว
“ปาล์ม เดี๋ยวแวะที่ร้านขายยาก่อนถึงคอนโดฯ ให้พี่หน่อยนะ”
“ได้สิ ไม่สบายเหรอ” เขาเอื้อมมือมาเตะหน้าผากของเธอเบาๆ “ตัวก็ไม่ร้อนนี่”
ทันทีที่มือใหญ่นั้นสัมผัสหน้าผากของหญิงสาว เพียงแค่เสี้ยววินาที แต่พราววรินทร์กลับรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่เขาส่งผ่านมาให้ หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นจนกลัวว่าคนที่นั่งข้างๆ จะได้ยินเสียงของมัน
“อือ ก็ไม่ได้ตัวร้อนแต่อยากแวะซื้อของหน่อย”
สิปปกรจอดรถที่หน้าร้านขายยาตามที่เธอบอก จากนั้นเธอก็ลงไปซื้อของโดยให้เขารออยู่ที่รถ เพียง 10 นาทีหญิงสาวก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงใบใหญ่ในมือ
ชายหนุ่มไม่ได้ถามว่าเธอซื้ออะไรเพราะกลัวว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้หญิง เขาขับรถต่อไปเรื่อยๆ พอไม่นานก็ถึงคอนโดมิเนียมที่ทั้งสองพักอยู่ พอเดินถึงหน
