คีตภัทรทักทายเขา น้ำเสียงของหล่อนสั่น ไม่อาจเก็บซ่อนความตื่นเต้นไว้ได้เลย แม็กซิมัสเงยหน้าจากสมาร์ทโฟนของเขาและยิ้มอ่อน หญิงสาวจดจำรอยยิ้มนั้นได้ดี เขามีลักยิ้มบนหน้าเข้มทำให้ลดความดุดันและที่สำคัญมันเป็นยิ้มทรงเสน่ห์ตรึงใจหล่อนมานานแล้ว
“สวัสดีเพ็พ...นั่งก่อนซี”
“ขอบคุณค่ะ”
หล่อนนั่งลงตามคำเชิญ ร่างสูงเอนหลังพิงเก้าอี้ในท่าทีสบาย ๆ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกราวกับว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขากำลังสั่นประสาทหล่อนอย่างรุนแรง
“เอ้อ...แม็กซ์คะ...ที่ฉันบอกคุณว่า….”
“จะดื่มอะไรก่อนไหมเพ็พ?”
แม็กซิมัสถามขึ้น มันเป็นคำถามที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่คีตภัทรอยากพูดถึงเลยสักนิด แต่หน้าตาของเขาไม่ได้แสดงความเคร่งเครียด ดูสบาย ๆ จนหญิงสาวเองที่รู้สึกไม่สบาย ปั่นป่วนข้างในอยากรีบพูดเรื่องที่เตรียมมาให้จบ ๆ แล้วเดินออกไปจากที่นี่
“มะ...ไม่ค่ะ...ฉันดื่มกาแฟมาแล้วค่ะ”
“แล้ววันนี้คุณไม่ไปเรียน
