เมื่อฉันมาถึงโรงอาหาร แน่นอนว่าช่วงพักเที่ยงคนก็ต้องเยอะและอากาศก็เริ่มร้อนอบอ้าวจนเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผากแทบจะทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามา
เสียงพูดคุยจอแจดังคลอปนกับกลิ่นอาหารหลากหลายที่ลอยปะปนกันในอากาศ บ้างหอมชวนหิว บ้างก็แรงจนแสบจมูก
ฉันมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว หวังจะหาที่นั่งว่างสักโต๊ะ แต่สายตากวาดไปทั่วโรงอาหารก็ไม่เจอแม้แต่เก้าอี้ตัวเดียวที่ว่างอยู่
“เหี้ยยย ทำไมคนเยอะขนาดนี้วะ กูนึกว่าเปิดเทอมวันแรกซะอีก” แจมบ่นเสียงดังพลางยกพัดมือปัดลมใส่หน้าไปด้วย
กลิ่นอาหารที่ลอยคลุ้งปะทะจมูกผสมกับอากาศร้อนอบอ้าว ยิ่งทำให้ทุกคนดูหงุดหงิดกันไปหมด
“เอาไงดี จะเปลี่ยนที่กินมั้ย” นุ่นถามพลางหันมามองหน้าพวกเรา
“พี่หมอกบอกว่า… จองโต๊ะไว้ให้แล้ว แต่เพื่อนเขาก็มานั่งกินด้วยนะ” น้ำหวานพูดพลางก้มดูโทรศัพท์ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาบอกพวกเรา
“งั้นก็ไปแดกกับผัวมึงนั่นแหละ ง่ายดี” แจมพูดเสียงดัง ทำเอาหลายคนแถวนั้น
