- เมย์ -
ฉันที่ตอนนี้กำลังเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ระหว่างทางที่กำลังจะไปรวมตัวกับเพื่อนที่รออยู่หน้าตึกเรียน กลิ่นแดดยามสายเริ่มแตะผิวแรงขึ้นทุกทีจนต้องยกมือขึ้นบังหน้าผาก ลมอ่อน ๆ พัดผ่านทิวต้นหูกวางริมทาง ทำให้ใบไม้ไหวเอนส่งเสียงกรอบแกรบเบา ๆ เคล้ากับเสียงหัวเราะของนักศึกษากลุ่มอื่นที่เดินสวนผ่าน
เสียงฝีเท้าบนพื้นกระเบื้องปูเรียบใต้เท้าดังสม่ำเสมอ ขณะฉันเดินผ่านแผงขายน้ำกับของกินเล่นหน้าตึกคณะ กลิ่นปังเย็นหอมฟุ้งกับเสียงเครื่องปั่นน้ำผลไม้ที่ทำงานอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้บรรยากาศรอบตัวคึกคักแบบที่แตกต่างจากความว้าวุ่นในใจฉันโดยสิ้นเชิง
เมื่อคืนฉันก็ยังอยู่กับเขาแท้ ๆ
แต่ตอนนี้…มันเหมือนระยะห่างกลับมาอีกครั้ง ทั้งที่เราอยู่ในมหาลัยเดียวกันแท้ ๆ
ฉันถอนหายใจเบา ๆ แล้วก้มมองปลายเท้าตัวเองพลางเดินต่อ มือกำสายสะพายเป้แน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะหยุดยืนเมื่อมองเห็นกลุ่มเพื่อนตัวเองยืนรวมก
