ว่านชิงเดินออกมาก็เห็นจินหยางนั่งคุยอยู่กับจื่อยวนอยู่ก่อนแล้ว จื่อยวนเห็นคนตัวเล็กเดินออกมาที่หน้ากระท่อมจึงเอ่ยขึ้น
" หิวแล้วสินะ พี่ทำกับข้าวเอาไว้ให้แล้วไปกินสิ "
" จริงๆ หรือแล้วทำไมพวกพี่ยังไม่นอนล่ะ "
" กำลังคุยกันเรื่องส่งข่าวไปยังแคว้นซางกวูอยู่น่ะ "
จินหยางเอ่ยตอบว่านชิงออกไป
" อ่อ ถ้าเช่นนั้นข้าเข้าไปในครัวก่อนน่ะ หิวมากเลย "
จื่อยวนมองตามคนตัวเล็กที่เดินเข้าไปในครัวจนจินหยางนั้นเอ่ยขึ้น
" คุณชายคงจะรู้ว่าองค์ชายมีใจต่อว่านชิงใช่หรือไม่ "
" ข้ารู้ แล้วอย่างไรล่ะ คนที่ตัดสินใจไม่ใช่ทั้งข้าและองค์ชาย แต่คือว่านชิงต่างหาก "
จื่อยวนเอ่ยออกไปจนจินหยางเงียบไป เป็นจริงเช่นนั้นที่คนที่ต้องตัดสินใจคือว่านชิง องค์ชายซีกวนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูคิดตามคำพูดของคนที่นั่งอยู่ด้านนอก
" ข้าจะต้องทำยังไงให้ได้ใจเจ้ามาว่านชิง "
ซีกวนเอ่ยกับตนเอง เมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินออกมาจากครัวจึงรีบ
