Celestine Crown Hotel (โรงแรมเซเลสทีน คราวน์)
แสงแฟลชจากกล้องนับสิบวาบไล่ตามร่างระหงของหญิงสาวที่ก้าวเข้าสู่งานเลี้ยงอย่างสง่างาม เสียงชัตเตอร์กระทบกันเป็นจังหวะอย่างพร้อมเพรียง ราวกับโลกทั้งใบหยุดหายใจ เพื่อจับภาพของเธอไว้ในวินาทีเดียวกัน
เฟยเยว่ ปรากฏตัวราวกับหลุดออกมาจากนิตยสารแฟชั่น เดรสผ้าชีฟองสีพาสเทลไล่เฉดเบาๆเปิดไหล่ทั้งสองข้างอวดผิวเนียนละเอียดอย่างไร้ที่ติ เรือนผมลอนหลวมถูกรวบครึ่งศีรษะ เผยลำคอระหงและใบหน้าสวยจัดที่แต่งแต้มอย่างประณีต
เธอยิ้มไม่มากไปแค่พอให้กล้องตกหลุมรักฝีเท้าบนรองเท้าส้นสูงสีนู้ดก้าวอย่างมั่นใจราวกับไม่มีอะไรในโลกนี้สามารถทำให้เธอสะดุดได้
ทว่ากลับไม่มีใครรู้เลย...ภายใต้ความสมบูรณ์แบบนี้ เธอกำลังซ่อนความเวียนหัวที่ตีขึ้นเป็นระลอกในอกและปลายนิ้วที่ซ่อนอยู่ใต้กระเป๋าคลัตช์ ก็กำแน่นเสียจนเล็บกดเข้ากับฝ่ามือ
นี่ไม่ใช่แค่ ‘งานเลี้ยงการกุศล’แต่คือการปรากฏตัวครั้ง
