The Valmont Royale
แสงไฟแฟลชจากหน้ากล้องยังคงวาบอยู่ไม่หยุด แขกผู้มีเกียรติเข้าประจำจุดทีละคนอย่างเป็นระเบียบ เฟยเยว่ถูกเจ้าหน้าที่พาไปยืนแถวหน้า ตรงกลางระหว่างบุคคลสำคัญของงานและ...รวิน
เธอไม่อยากยืนตรงนี้เลย แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ท่ามกลางสายตาคนมากมาย เสียงกล้องรัวใส่เหมือนเครื่องจักร รอยยิ้มบนใบหน้าถูกบังคับให้อยู่ในตำแหน่งที่ต้องดูดี แต่ในใจ…กำลังดิ้นรนกับสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น กลิ่นน้ำหอมของรวินที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ตอนนี้กลับทำให้เธอเวียนหัวจนอยากจะทรุดลงกับพื้น
กลิ่นอบอุ่นนุ่มลึกเจือกลิ่นไม้จางๆลอยมาตามลมหายใจ ผสมกับอุณหภูมิในโถงที่อับเล็กน้อย อาการคลื่นไส้ตีขึ้นเป็นระลอก ร่างบางพยายามฝืนยืนนิ่ง ยิ้มให้พอผ่านกล้อง แต่ในใจคือเสียงเตือนดังลั่น...รีบออกไปจากตรงนี้ก่อนจะอ้วกแตกกลางพรมแดง
อีกด้านของห้อง...ฮันเตอร์ยืนพิงผนังเงียบๆ ดวงตาคมคู่นั้นจับจ้องมายังเธอโดยไม่กระพริบ รอย
