“อยากร้องให้คนช่วยก็ร้องเลยสิ รถนี้ติดฟิล์มกันแสงทึบทั้งคัน แถมกระจกยังกันกระสุน ต่อให้แหกปากจนคอแห้งก็ไม่มีใครได้ยิน”
เอนริโก้ยิ้มร้าย ก้มหน้ามากระซิบคำพูดนี้ใกล้ใบหูนิ่ม ก่อนจะขบเม้มใบหูของเธอจนหญิงสาวสะดุ้งโหยงขนลุกเกรียว
“ปล่อยนะคนบ้า อย่าทำแบบนี้”
เธอดิ้นรนด่าทอ แต่ก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ รถคันนี้กว้างมีเบาะยาวไม่ต่างจากเตียงนอน ร่างหนากอดรัดฟัดเหวี่ยงร่างของเธอก็ยังเหลือพื้นที่ คนขับปิดม่านกั้นทำให้ไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ภายในรถได้ เจ้าของเลยตั้งหน้าตั้งตาฟัดเธอเต็มที่ ไปรญามองหาทางรอดแทบไม่มี ร่างกายเริ่มอ่อนระทวยไปกับสัมผัสวาบหวามของอีกฝ่าย
“เก็บเสียงไว้ร้องครางดีกว่าคนสวย อืม คราวก่อนเธอบังอาจทำร้ายน้องชายฉันจนระบมใช้งานไม่ได้ไปหลายวัน เธอต้องชดใช้ความผิด เอากี่รอบดีจ๊ะถึงจะสาสม”
คนหื่นจับใบหน้างามให้หันมาสบตา ริมฝีปากเปิดรอยยิ้มร้ายกาจที่ทำเอาคนเห็นถึงกับตัวสั่น
“อย่า
