“เอนริโก้ ปล่อยคารอสเดี๋ยวนี้นะ แกอยากติดคุกหรือไง จะเอากี่ข้อหา บุกรุกหรือว่าพยายามฆ่า”
หากเป็นไอ้บ้าคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อของหลานในท้องลูกสาว เขาคงเรียกตำรวจมาจัดการยิงหัวมันแบะแล้ว
“เหอะ ปล่อยก็ได้”
เอนริโก้ยอมปล่อยคารอส เขาไม่คิดทำร้ายเพื่อนร่วมหุ้น เพียงแค่ต้องการขู่คนของเฟอร์นันโด ให้เรียกผู้เป็นนายออกมาคุยกับเขาเท่านั้น
“พวกคุณบังคับผมให้ทำแบบนี้เองนะ แค่ออกมาคุยกัน มันก็ไม่เกิดเรื่องหรอก”
“ใครอยากจะคุยกับคนอย่างแก เจ้าของบ้านเขาไม่ต้อนรับยังหน้าด้านเข้ามา มารยาทน่ะมีไหม”
เฟอร์นันโดตะคอกใส่ลูกเขยนอกทำเนียบด้วยความโมโห มองหน้าซีดๆ ของหลานชายแล้วอารมณ์เดือดปุดๆ หากเขาหนุ่มกว่านี้สักสิบปี คงไปฟาดปากอีกฝ่ายให้หลาบจำ
“คุณพ่อตาครับ จะไม่ต้อนรับลูกเขยคนนี้เหรอครับ”
เอนริโก้หยอดมุกยั่วโมโหพ่อตาจอมกีดกัน เฟอร์นันโดจงใจให้เขาเข้าใจผิดไปรญา ว่าเป็นอีหนูของอีกฝ่าย ด้วยการบอกว่าไปรญาค
