“ท่าทางจะมีความสุขมากสินะ ว่าที่เจ้าสาวคนใหม่”
เสียงคุ้นหูดังขึ้น ทำให้คนได้ยินหลุดจากภวังค์ความคิด หันไปมองหาต้นเสียงก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของเอนริโก้ยืนกอดอกอยู่ เขาออกมาจากงานเลี้ยงแต่ไม่ได้กลับบ้านอย่างที่คิด ทว่ากลับมาซุ่มรอจนไปรญาเดินออกมาจากงานเลี้ยง
“คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง นี่เป็นเขตส่วนตัวของเจ้าของบ้านนะ เชิญออกไปก่อนที่ฉันจะเรียกคนมาจัดการกับคุณ”
ไปรญารีบลุกขึ้นยืน มองหาพนักงานรักษาความปลอดภัย ซึ่งปกติจะเดินมาตรวจตราบริเวณรอบๆ บ้านทุกชั่วโมง
“คงเตรียมตัวเป็นคุณนายเบอร์นี่สินะ ถึงได้กล้าพูดแบบนี้”
เอนริโก้ขยับเข้ามาหา เขาแค่นยิ้มเมื่อเห็นเธอถอยหลังหนีเขาไปอีกมุม ท่าทางต่างกับเมื่อกี้เป็นคนละคน
“กลัวอะไร เมื่อกี้ยังจองหองใส่ฉันอยู่เลย หรือกล้าทำอวดดีเพราะมีตาแก่เฟอร์นันโดให้ท้าย”
ไปรญามองท่าทีคุกคามของเขาอย่างหวาดหวั่น เธอจำความร้ายกาจของเขาได้
“อย่ามาย
