ปลายลิ้นร้อนซอกซอนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็ก กวาดต้อนให้เธอยอมจำนนมอบความหวานล้ำให้เขาตักตวง รสหวานซ่านลิ้นไม่ต่างจากครั้งแรกเมื่อสามเดือนก่อนเลย ยิ่งทำให้คนจูบหิวกระหายจนดูดดื่มความหวานไม่ยอมละริมฝีปากออกง่าย กว่าเขาจะพอใจเธอก็หายใจแทบไม่ทัน ร่างงามอ่อนระทวยด้วยฤทธิ์พิศวาสที่เขาปลุกขึ้นมา ไม่อาจต้านทานความปรารถนาที่เขาเรียกร้องได้
“หวาน หวานเหลือเกินคนสวยของฉัน”
“ปะ ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้เลย”
ไปรญาส่ายหน้าไปมา หอบหายใจแรง รู้สึกโกรธตัวเองที่หลงเคลิ้มกับรสจูบของเขา เมื่อรู้สึกตัวจึงดิ้นหนีอีก
“ฝันไปเถอะ เธอไม่มีทางหนีฉันพ้นหรอกคนสวย”
“ไม่ ปล่อยนะ อ๊ะ”
นอกจากไม่ยอมปล่อยคนร้ายกาจ ยังระดมจูบหญิงสาวไม่ยอมให้ได้หยุดพักหายใจ มือหนาลูบโลมร่างงามหนักหน่วงกระตุ้นเร้าให้เธอเตลิดหลงไปกับเปลวปรารถนาที่เขาสร้างขึ้น
“คนสวย กลับไปอยู่กับฉันนะ”
เขาพึมพำเสียงพร่าข้างใบหูนิ่ม ขณะซุกไซ้ใบหน้าดอมดมซอกค
