“ดึกแล้วไปนอนเถอะ”
“คุณง่วงก็ไปนอนก่อนสิคะ ฉันจะคุยกับคุณทอลต่อ” ไปรญาไม่ยอมตามไป
“ไอ้ทอล พรุ่งนี้แกมีงานแต่เช้าไม่ใช่เหรอ รีบเข้านอนสิ จะมัวชวนไปรญาคุยกันถึงไหน”
เอนริโก้หันไปต่อว่าน้องชาย หมายกดดันให้อีกฝ่ายเลิกชวนคุย ไม่รู้แอนโทนี่จะบ้าน้ำลายไปถึงไหน น้องชายเขาเล่าเรื่องในไร่ให้หญิงสาวฟังจนแทบหมดทุกเรื่องแล้ว เขานั่งฟังอยู่นานก็ไม่หยุดโม้เสียที ไปรญาก็ช่างกระไร สนใจอะไรนักหนากับชีวิตในไร่ เขาพาเธอมารับประทานอาหารหวังว่าพอเธออิ่ม จะพาเข้าห้องไปต่อเกมสวาทสักสองสามรอบ หลังจากที่อดใจรอให้เธอพักผ่อนกินอิ่มแล้ว รอบแรกในรถมันไม่พอให้เขาอิ่มหนำ หลังจากอดอยากมานาน ถึงจะมีผู้หญิงให้กินแต่ใครก็ไม่ทำให้เขาพอใจเท่าไปรญา มันไม่ใช่สุขทางกายแต่หัวใจกลับอิ่มเอมไปด้วย เขาปรารถนาเธอไม่สิ้นสุดเหมือนเป็นยาเสพติดยิ่งกินยิ่งอยาก ยิ่งครอบครองยิ่งหวงแหนจนไม่อยากให้เธอเป็นของใคร ถึงได้ลักพาตัวเธอมาโดยไม่เก
