“ไปรญาเธอเป็นของฉัน อ๊า”
ท่อนกายชายเคลื่อนไหวตามแรงโยกขยับของเอวสอบ ที่กระเด้งเอวโจนจ้วงเข้าออกด้วยจังหวะหนักหน่วง แทรกเข้าลึกจนสุดความยาวกระแทกกระทุ้งเข้าออกต่อเนื่อง เสียงหน้าขากระทบกันดังพลั่บ พลั่บ
“เอนริโก้เบาหน่อย อย่า... อ๊า อย่าทำแรง ได้โปรด”
ไปรญาร้องขอความเมตตา แม้จะไม่เจ็บปวดและเกิดความเสียวซ่านมากมายจากการกระทำนั้น แต่เธอห่วงลูกในท้องจะเป็นอันตรายจากแรงโมโหของพ่อตัวเอง เขากำลังคลั่งและเอนริโก้ก็ชอบใช้ความรุนแรงในการสั่งสอนเธอ
“อ๊า ไปรญาเธอแน่นมาก”
เอนริโก้กระแทกกายเข้าหารัวแรงราวกับปั้นจั่นตอกเสาเข็ม ไม่รับรู้คำอ้อนวอนนั้น บดอัดแก่นกายเข้าไปในซอกหลืบร้อนฉ่ำอย่างกระหาย ด้วยร้างรสสวาทมานานถึงสิบวัน ปกติเขาจะมีอะไรกับไปรญาทุกคืน พอไม่ได้ลิ้มรสชาติที่โหยหาเขาก็อดอยากหิวโหยจนแทบคลั่ง ยิ่งเธอต่อปากต่อคำทำให้เขาโมโห เอนริโก้ยิ่งทนไม่ไหวต้องจัดการเธอให้สมอยาก
ไปรญาฝืนตัวเองไม่ให
