“ตื่นได้แล้วไอ้น้องเลว” วีวิทย์เดินเข้ามานั่งลงข้างเตียงของน้องรหัส
คุณไม่ยอมลืมตาขึ้น ชายหนุ่มดึงผ้าห่มขึ้นไปกวมหัวเพราะแสงแดดเริ่มส่องตา
วีวิทย์ยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างใจเย็นก่อนจะเอ่ยกับน้องรัก
“เมื่อคืนกี่ครั้งล่ะ ถึงได้หลับเป็นตายขนาดนี้”
คุณลืมตาขึ้นมาก่อนจะหันไปมองหาเด็กสาวคนเมื่อคืนแต่ทว่าก็มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่นอนเปลือยกายอยู่ภายใต้ผ้าห่ม
“โอนมาด้วย สองแสน!”
“เค้า_มได้แกเปล่า”
“สภาพนั้น?”
“แต่แกก็เอาน้องเขาในสภาพแบบนั้น” วีวิทย์อมยิ้ม
“ให้ครึ่งหนึ่ง เพราะไม่ถูก_ม แถมเหยื่อก็เมา”
คุณชูนิ้วกลางให้พี่รหัสก่อนล้มตัวลงนอนต่อ
“แล้วเห็นยัยนั่นไหม” คุณเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่
“เข้ามาก็เห็นแกแค่คนเดียว นอนแก้ผ้าหมดสภาพคาเตียง”
“….”
ยัยนั่นออกไปตอนไหนกันนะ ตกลงเธอหรือเขากันแน่ที่เมาไม่รู้เรื่อง
คุณนอนต่อจนเกือบเที่ยงก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปกินมื้อเที่ยง สภาพสม
