“เย่ พรุ่งนี้ก็วันศุกร์แล้ว” หญิงพูดขึ้นขณะลุกบิดขี้เกียจซ้ายขวา
“จริงๆ อาทิตย์นี้โคตรเหนื่อย” ปรายฟ้าเสริมก่อนจะหันไปคุยกับเด็กสาวที่นั่งอยู่หลังผืนผ้าใบ
“พวกเราไปก่อนนะชา แกห้ามกลับค่ำนะ”
“ใช่ถ้าอีกสามสิบนาที ยัยตัวดีนั่นยังไม่มาแกต้องออกจากที่นี่ เพราะวันนี้ไม่มีคนอยู่”
“รู้แล้วๆ ไม่ต้องห่วง” น้ำชาตอบรับขณะตวัดพู่กันลงบนฝืนผ้าใบ
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันหรอก” เด็กสาวชะโงกหน้าออกมาคุยกับเพื่อน
“เค ไปเก็บของฟ้า”
สองสาวเริ่มเก็บอุปกรณ์วาดภาพของตนเอง เมื่อเสร็จแล้วก็หันมาร่ำลาเพื่อนรัก
“เจอกันวันจันทร์นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชาจะไปห้องสมุด” เด็กสาวตะโกนตามหลังเพื่อน
“เคคคค บายจ้า”
เพื่อนทั้งสองหันมาโบกมือให้ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้ำชาอยู่คนเดียว เด็กสาวชอบการอยู่คนเดียวเป็นชีวิตจิตใจ ยิ่งถ้าได้วาดรูปด้วยแล้วมันสามารถทำให้เธอลืมวันเวลาไปได้เลย แต่แม้จะชอบคนอยู่เดียว เธ
