รอบที่ห้า…
ฉันแค่รู้สึกว่าสายตาที่มองออกไปด้านหน้าเริ่มพร่ามัว แรงขาที่เคยมีตอนวิ่งก็เริ่มจางหาย จนรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะมืดลง
พรึบ!!!!
“เห้ยยย ไอหวาน!” เสียงของแบมแบมดังขึ้นจากข้างหลัง ร่างเล็กวิ่งตามมาอย่างห่วงใย แต่เมื่อเห็นฉันล้มลงหมดสติไป เขาก็รีบเข้ามาดูทันที
“หวาน! ตื่นสิ หวาน!” แบมแบมกระซิบเสียงสั่น มือเขาสัมผัสที่หน้าฉันเบา ๆ ราวกับกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้
รอบตัวเริ่มเบลอ และเสียงต่าง ๆ ค่อย ๆ ห่างออกไปเหมือนฉันกำลังลอยจากความจริง…
แล้วฉันก็รู้สึกได้ว่า มีใครบางคนจับตัวฉันไว้…
———
“เห้ย ไอหมอก! น้องน้ำหวานเป็นลม!” เจเจตะโกนบอกหมอกด้วยความตกใจ
หมอกที่เห็นเหตุการณ์ รีบวิ่งออกไปช่วยทันทีโดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง ส่วนเจเจ แทนไท และกองทัพ ต่างก็วิ่งตามออกมาอย่างเป็นห่วง
“พี่แทน! น้ำหวานเป็นลม ทำยังไงดี?” แจม รีบวิ่งเข้ามาบอกพี่ชายอย่างหวั่นใจ
“มันปวดท้องประจำเดือน แล้
