เสียงลมหายใจเบา ๆ ผสมกับเสียงเพลงคลอในรถ ทำให้บรรยากาศระหว่างเราสองคนดูผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด
ฉันนั่งมองวิวข้างทางที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างเงียบ ๆ ขณะที่พี่หมอกขับรถด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างเอื้อมมาจับมือฉันไว้ไม่ปล่อย
“หิวหรือยัง?” เขาถามขึ้น ขณะสายตายังมองถนน
“ก็นิดหน่อยค่ะ…พี่หมอกจะพาไปเลี้ยงข้าวหรอคะ” ฉันตอบพร้อมรอยยิ้ม
เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนเลี้ยวรถเข้าไปยังร้านอาหารเล็ก ๆ ริมถนนที่บรรยากาศอบอุ่น มีโคมไฟห้อยอยู่เหนือโต๊ะไม้สีเข้มที่ตั้งกระจายทั่วร้าน กลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูกทันทีที่ลงจากรถ
พี่หมอกเลือกโต๊ะมุมสงบใกล้กระจก พอพนักงานเดินเข้ามารับออเดอร์ เขาก็หันมาถามฉันเบา ๆ
“กินอะไรก็ได้ไหม? หรือเธออยากได้อะไรพิเศษ?”
“เอาที่พี่หมอกชอบก็ได้ค่ะ หวานอยากลองกินแบบที่พี่ชอบบ้าง” ฉันตอบขณะถอดเสื้อคลุมพาดเก้าอี้
เขายิ้ม ก่อนหันไปสั่งเมนูที่ฉันไม่คุ้นชื่อมากนัก แต่ฟังดูน่าสนใจ พนักงานรับอ
