มาเรียสเหยียดยิ้มมุมปาก จ้องมองหญิงสาวไม่มีหลบ “ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ” เขาย้อนถามกลับด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชาราวกับว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร กลับเป็นเจลกาเสียอีกที่เป็นฝ่ายประหลาดใจแทน
“ก็มัน...” ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
มาเรียสไม่เคยทำอย่างนี้ ไม่เคยแสดงตัวในชีวิตของเธอเว้นแต่ที่เขาโทร.เรียกหาเธอ หรือให้คริสตอฟมารับเธอไปยังโรงแรมเลสซีและใช้เวลายาวนานหลายชั่วโมงมีเซ็กซ์กับเธอก็แค่นั้น
มาเฟียหนุ่มอ่านสีหน้าของเธอออกและเดาคำพูดที่เธอไม่ได้พูดออกไปได้ เขาเลื่อนมือมากุมมือเล็กที่กำสายกระเป๋าของเธอแน่น คลี่ยิ้มทรงเสน่ห์มากยิ่งขึ้นและขับให้ดวงตาสีฟ้าอมเทาของเขางดงามราวกับ อัญมณีที่ชวนให้หลงใหลมากขึ้นไปอีก
“ฉันมารับเธอกลับบ้าน”
คำตอบของเขาทำให้หัวใจเจลกาไหวระลอกราวกับต้องคลื่นลม เธอหลุบเปลือกตาลงแล้วตอบเขาเสียงสั่นน้อยๆ
“เจกำลังกลับบ้านอยู่แล้วค่ะ”
“ไม่” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงหนักและบีบมือเธอแน่นเข
