เช้าวันต่อมา
มาเรียสทำงานในวันนี้อย่างไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไรนัก ส่วนใหญ่สมองของเขาหมกมุ่นคิดถึงแต่แม่กระต่ายน้อยที่ยังพยศและกระโดดหนีไปจากกรงของเขาอยู่เนืองๆ ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบปลายคางตนเองอย่างแผ่วเบา เพียงแค่คิดถึงเธอเขาก็อดนึกถึงยามเมื่อร่างเล็กแต่แสนนุ่มละมุนและหอมกรุ่นนั้นอยู่แนบชิดกับตนเอง เขาอยากให้เวลาอย่างนั้นคงอยู่ไปตลอดเวลาอย่างที่เขาต้องการ เขาเกลียดช่วงเวลาที่ไม่มีเธอในอ้อมกอดอย่างนี้
บอกตามตรงว่าไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรที่เขากลายมาเป็นแบบนี้ เนื้อตัวของเจลกาอาจจะมีสารเสพติดบางอย่างที่ทำให้ไม่รู้เบื่อ เขาชอบช่วงเวลาที่มีเธออยู่ข้างๆ พวกนั้น มันทำให้เขาผ่อนคลาย สงบ เป็นสุข และไม่มีความรู้สึกต้องดิ้นรนอะไร ชอบในยามที่เธอกับเขาสอดประสานกัน มันเป็นจังหวะที่งดงามและไพเราะที่สุดแล้วบนโลกใบนี้
ชายหนุ่มคิดถึงเธอแล้วก็พลันรู้สึกร้อนรุ่ม ทว่าเขาเพิ่งแยกจากเธอไปไม่กี่ชั่วโมง จะเรียกตั
