“เป็นเด็กดีนะ”
เขาก้มหน้าลงมาลูบผมเธออย่างเอ็นดู แต่กลับไม่รู้ว่าการกระทำแบบนั้นยิ่งเหมือนกับจะฆ่าเธอให้ตายอย่างช้าๆ
หญิงสาวซุกหน้ากับหมอนไม่เงยหน้าขึ้นมองเขาเพื่อปิดซ่อนอารมณ์ทั้งหมดของตนเองให้พ้นสายตาของมาเฟียหนุ่ม ก่อนจะตอบโต้เขาเสียงอู้อี้ว่า
“เจทำตัวดีตลอดอยู่แล้ว มีแต่คุณนั่นแหละที่ชอบทำให้เจป่วย”
“วันนี้ปากร้ายจริง” มาเรียสหัวเราะพลางบ่นอย่างไม่จริงจัง “ฉันไปล่ะ”
เขาอำลาอีกหน และเจลกาก็รีบตอบรับเพราะต้องการให้เขาไปจากที่นี่เร็วๆ ก่อนที่เธอจะทนไม่ไหวแล้วร้องไห้ออกมาต่อหน้าต่อตาของเขา
“อืม...ขอเจนอนต่ออีกนิดแล้วค่อยลุกขึ้นมากินอาหารเช้า แล้วจะส่งข้อความรายงานคุณ”
เธอบอกเสียงอู้อี้เพราะซุกหน้ากับหมอน
มาเรียสที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องก็เอี้ยวตัวมามองหญิงสาวแล้วถามอย่างห่วงใยอีกครั้งว่า
“วันนี้ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ยกเลิกนัดกับจิตติมาไปก่อนเข้าใจไหม”
“ค่า” หญิงสาวตอบรับอย่างยานคาง “
