ทางด้านมาเรียสเขาไม่ได้กลับไปทำงานตามที่บอกเจลกา ทว่ากลับเรียกตัวคริสตอฟและชาส์ลรวมถึงมอร์แกนคนสนิทของเขาให้ขึ้นมาหาเขากลางดึกคืนนั้น และชายหนุ่มก็ไล่บี้สอบถามชาส์ลที่ประมาทในการดูแลเจลกา ก่อนจะให้อีกฝ่ายออกไปและปรึกษาเรื่องงานกับคริสตอฟและมอร์แกนแทน
ทันทีที่เหลือเพียงสามคนในห้องทำงานอันเงียบสงบนั้น...มาเฟียหนุ่มก็เผยสีหน้าโกรธแค้นอันเยียบเย็น ดวงตาของเขาเป็นประกายเหี้ยมเกรียมในตอนที่กำมือที่มีปากกาด้ามทองในมือแน่น
กระทั่งเสียงปากกาหักดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ หมึกไหลซึมย้อมมือเขาพอๆ กับที่เลือดที่ไหลออกมา ทว่ามาเรียสไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บพวกนั้น เพราะเขาเจ็บที่ใจมากกว่า เขาปล่อยมือจากเศษปากการาคาแพงขณะที่หันไปทางคริสตอฟและมอร์แกนที่ยืนเงียบรับฟังพร้อมกับบอกคนสนิทของตนเองสั้นๆ ว่า
“เริ่มแผนของเราได้เลย...”
“ครับท่าน” ทั้งสองคนรับคำด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ขณะที่มาเรียสเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจ
