ณ บ้านเรือนไทยของนายแบบสุดหล่อมาดเซอร์
ระยะเวลาขับรถกลับมาที่บ้านหลังจากที่ไปรับพี่ชายช่วงเมื่อคืนที่ผ่านมา ถึงเวลานี้เป็นเวลาหกโมงเช้าโดยประมาณที่รถยนต์ของผมมาจอดอยู่หน้าประตูบ้านเรือนไทยของเราสองพี่น้อง
“พี่ดีใจจังเลยได้กลับมาบ้านของเรา ขอบใจมากนะน้องรักที่ไปรับพี่กลับมา”
พี่สิงห์มีสีหน้าดีใจจนผมรู้สึกได้ โดยระหว่างทางการกลับบ้านเราสองคนพี่น้องต่างพูดคุยกันอยู่ตลอด มันก็น่าแปลกที่ว่าปกติเวลาผมขับรถในช่วงกลางคืน ผมจะรู้สึกง่วงนอนและต้องแวะหาที่นอนสักงีบก่อนจะเดินทางต่อ แต่สำหรับครั้งนี้ผมกลับไม่รู้สึกถึงอาการง่วงหาวใดๆ เลย อาจจะเป็นเพราะว่าผมได้เจอกับพี่ชายของผมอีกครั้ง
“เสือเองก็ดีใจนะพี่สิงห์ ที่พี่กลับมาหาพวกเรา.. นั่นไงพูดถึงทุกคนก็เปิดประตูต้อนรับพี่แล้ว”
ในระหว่างที่ผมกำลังบอกถึงความรู้สึกของตัวเอง ประตูรั้วบ้านก็ถูกเปิดออกโดยพ่อและมีแม่เป็นผู้ช่วยดันประตูใหญ่นั้นอีกแรงหนึ
