คุณกิมฮวย เดินหน้าตึงออกมาจากร้านอาหาร อย่างโมโหที่สุด มองดูเเฟนลูกชายหน้าจืดเจื่อนก็ยิ่งนึกสงสาร
"บอกแม่มาสิน้ำหวาน ผู้หญิงคนนั้นเคยไปหาเรื่องน้ำหวานใช่ไหม "
อาการนิ่งเงียบของคนที่เดินข้างๆไม่ตอบ คือคำตอบแล้ว คุณกิมฮวยยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก
"ร้ายกาจนัก ตาณัฐฎ์ก็แย่จริง ดูแลไม่ได้เลยใช่ไหม ถึงปล่อยให้คนอื่นมาระรานเมียตัวเองแบบนี้ น้ำหวานไม่ต้องคิดมากนะลูก พี่ณัฐฎ์เค้ามีแค่หนูคนเดียว เรื่องอดีดมันผ่านไปละ ถ้าไม่จบแม่จะจัดการเอง "
น้ำหวานส่งยิ้มบางๆมองคุณกิมฮวยอย่างตื้นตันใจเหลือเกิน
การมีใครสักคน โอบกอด และปกป้อง แบบนี้ เป็นความรุ้สึกที่เธอ ไม่เคยได้รับจากคนที่อยู่ในครอบครัว ชีวิตที่เติบโตมา ท่ามกลาง ความแตกแยกของพ่อและแม่ ทำให้เธอ ต้องสู้เพียงลำพัง ดังนั้น เมื่อมีใครเดินเข้ามา และบอกกับเธอว่า อย่าห่วง อย่ากังวล ทุกอย่างจะเรียบร้อยและปลอดภัย มันทำให้เธอ อบอุ่นใจเหลือเกิน
ความเป็นแม
