แวบหนึ่งที่เธอเงยหน้าไปมองแม่ที่กำลังกินข้าวกับน้ำพริกปลาทูในถ้วยเก่า เห็นดวงแขกำลังแบ่งไข่ต้มที่ปอกเปลือกแล้วสองใบ เอาไว้ให้น้องชายที่ยังไม่กลับมาจากโรงเรียน
บางครั้งรัตติกรอดน้อยใจในโชคชะตาไม่ได้… ถ้าหากคืนนั้นไม่เกิดเรื่องราวขึ้นที่ไนท์คลับ ถ้าเธอไม่ถูกนายอาทิตย์ลักพาตัวไปเสียก่อน ป่านนี้เธอคงเริ่มงานใหม่ที่กรุงเทพฯ สมความตั้งใจ ไม่ต้องกลับมาเริ่มต้นหางานใหม่อย่างที่กำลังทำอยู่
“พรุ่งนี้หนูจะลองไปสมัครงานค่ะแม่”
เธอหันไปสบสายตาของแม่ ความหวังเล็กๆ จุดประกายขึ้นบนดวงหน้าเศร้าสร้อยของหญิงสาวอีกครั้ง
“กินข้าวเสียก่อนเถอะลูก กับข้าวเย็นชืดหมดแล้ว”
ดวงหน้าชดช้อยของมารดา ชำเลืองกลับมาสบตาของรัตติกรอย่างให้กำลังใจ จากนั้นก็ตักข้าวสวยใส่ลงในจานข้าวของลูกสาว
รัตติกรยิ้มอ่อนโยนขอบคุณผู้เป็นมารดา วางหนังสือสมัครงานที่เปิดดูอย่างคร่ำเคร่งมาพักใหญ่ๆ ลงได้เสียที
ร่างบอบบางกระเถิบเข้าไป
