ทะลักไหลเข้าสู่ภายในของเธอ ก่อนที่อสูรร้ายจะทิ้งร่างหอบระโหย ทรุดฮวบลงทับบนร่างเปลือยเปล่าของหล่อนที่พ่นลมหายใจหอบสะท้านออกมาไม่ต่างกัน
“ฉันรักเธอเหลือเกิน… เมียจ๋า”
เขาพร่ำความในใจออกมาเหมือนเพ้อ… ทั้งที่บางส่วนของร่างกายยังไม่แยกออกจากกันด้วยซ้ำ
แต่รัตติกรยังคงนิ่งเงียบ… พยายามทำความเข้าใจกับความต้องการของตัวเองที่มีต่อนายอาทิตย์คนนี้
ทั้งที่ก็เคยบอกกับตัวเองเอาไว้ว่า ‘จะไม่มีวันให้อภัยในสิ่งที่เขาได้ฉุดเอาตัวเธอไปทรมาน’
“ร้องไห้ทำไม…” เสียงถามด้วยความห่วงใย ในสภาพที่นุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว
คนถูกถามไม่ตอบอะไร… แต่หันไปคว้าผ้าปูที่นอนมาห่อหุ้มเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองด้วยความกระดากอายต่อสายตาของเขาขึ้นมาทันที เมื่อการร่วมรักร้อนแรงเสร็จสิ้นลง
อทิตย์คว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พ่นควันสีขาวกำจายไปในเวิ้งอากาศอย่างใจเย็น สายตาคู่นั้นจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของหล่อน แล้วสืบเท้าเข้าไ
