“ไม่รู้สิแต่แม่ว่าคล้ายๆกันอยู่นะ แล้วนี่กินอะไรมาหรือยังลูก”แม่พราวพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของมิวนิคกับมายูมองสลับกันไปมา
“ยังเลยครับ”มิวนิคจึงตอบกลับไปยังแม่ของรุ่นน้องสาวที่เขาแอบชอบ
“งั้นอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะลูก”เมื่อพูดชวนรุ่นพี่ของลูกสาวเสร็จแม่ของพราวก็เดินเข้าไปยังในครัวเพื่อที่จะเตรียมตัวทำกับข้าวทันทีโดยมีพ่อของพราวนั้นได้เข้าไปช่วยเป็นลูกมืออีกด้วย
“วันพรุ่งนี้พี่ว่างน้องพราวอยากไปเที่ยวไหนไหมครับ เดี๋ยวพี่พาไป”ชายหนุ่มเดินไปนั่งยังโซฟาตัวฝั่งตรงข้ามกับพราวแล้วพูดถามเธอ
“จะดีหรือคะพี่มิว พราวเกรงใจพี่ค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก พรุ่งนี้พ่อแม่ของพี่พวกท่านอยากพักผ่อนสักวันก่อนกลับกรุงเทพ พี่เลยว่างๆน่ะ”
“งั้นก็ๆได้ค่ะ พราวอยากไปเที่ยวที่ภูทับเบิกค่ะพี่มิว”
ครืด~ ในระหว่างนั้นโทรศัพท์มือถือของพราวก็ดังขึ้นเธอจึงกดตัดสายทิ้งทันทีพร้อมกับหันไปคุยกับมิวนิคต่อ ไม่ช้าก็มี
