“ว่าไงนะวุฒิ” วันวิสากำลังคุยโทรศัพท์กับสามี ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตาลุกวาว “จริงเหรอ กู้ได้เหรอ ดีๆ หวังว่ามันจะเป็นหลักฐานได้นะ”
การโทรศัพท์มารายงานของชาญวุฒิ ทำให้สามสาวมีความหวัง แต่แพรทองที่รู้สึกเป็นห่วงนาคินทร์มาก จึงกังวลจนอยู่ไม่ติด
“คุณนาคินทร์เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
วันวิสาและวิมาลามองหน้ากัน รู้สึกทะแม่งๆกับท่าทางของเพื่อนสาวที่ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนมาก่อน
“อ๊ะๆ ทำไมห่วงนายคินขนาดนั้นยะ มีอะไรในกอไผ่รึเปล่าเนี่ยคู่นี้” วันวิสาแซว แพรทองทำหน้าแทบไม่ถูก เธอหันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง อย่างรู้สึกสำนึกผิด
“วิ แกอย่าโกรธฉันนะ”
วิมาลาจ้องแพรทองนิ่ง ก่อนเอ่ยเสียงขรึม “ไปถึงไหนกันแล้วล่ะ”
แพรทองก้มหน้านิดๆ เธอจะพูดอย่างไรดี ให้เพื่อนเสียใจน้อยที่สุด และไม่เกลียดโกรธเธอที่แย่งผู้ชายที่เธอหมายปองไป
แต่เจ้าหล่อนไม่ทันจะตอบเพื่อน เสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อน
