"โชคดีที่มันไม่ได้กัดฉัน เพราะถ้ากัด ตอนนี้ฉันคงนอนอืดตายอยู่แถวๆริมลำธารน่ะค่ะ”
นาคินทร์หน้าเรียบ ไม่มีความตกใจในสีหน้า นั่นเพราะเจ้าหล่อนกำลังพูดถึงเขาอยู่น่ะสิ
“บางที คนอาจจะน่ากลัวกว่างูอีกนะครับ”
“เรื่องนั้นฉันเห็นด้วยค่ะ”
“เอาเป็นว่า อย่าออกไปไหนคนเดียวนะครับ”
“คุณสั่งเหมือนว่าที่นี่อันตรายมาก” หรือว่า...เขาเองคือคนที่มาฉุดเธอเมื่อคืน “หรือว่าคุณ...”
นาคินทร์ไม่อยากคุยต่อแล้ว เขาจึงตัดบทสนทนา “ไม่ต้องจินตนาการอะไรทั้งนั้น ผมไม่ใช่คนร้าย เพราะถ้าผมเป็นคนร้าย พวกคุณไม่มาถึงที่นี่หรอก ไปพักผ่อนเถอะ เจอกันตอนเย็น”
ชายหนุ่มพูดจบก็หันหลังให้เธอ แล้วเดินจากไป ทำเอาเธองงไปหมด คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป แถมยังทิ้งวลีเด็ดไว้ด้วย
“หมายความว่า เขารู้เรื่องคนร้ายเหรอ” เธอถามย้ำกับตัวเองว่าหูไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย? “เขารู้ได้ไง หรือว่าเขาเห็น แต่ถ้าเขาเห็น แล้วทำไมไม่มาช่วยเราละ”
ถ้าอย่างนั้น
