บทที่ 20 ไม่อยากได้ยินชื่อ
ดีนจูงมือคนหน้าบึ้งเข้ามาในห้อง พาเดินไปทิ้งตัวนั่งเบียดกันอยู่หน้าทีวี เปิดสินค้าที่เป็นผ้าห่มสีชมพูลายคิตตี้ให้ดู คะยั้นคะยอให้เธอเลือก แต่อีกฝ่ายกลับนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา
“อย่าเป็นงี้ดิ ก็พยายามหามาให้เลือกหลายๆ แบบนี่ไง” เขาดึงเธอเข้ามากอด หอมแก้มพองลมฟอดใหญ่ อาการงอนตุ๊บป่องมันน่ามันเขี้ยวนัก
“อย่ามายุ่ง”
หญิงสาวปัดป้องแต่สู้แรงไม่ไหว จึงปล่อยให้เขาจับให้ล้วงได้ตามใจ ฝ่ามือหนาบีบคลึงหน้าอกอยู่ไม่ห่าง ใบหน้าก็ซุกซบซอกคอ หื่นกามตลอดเวลา ไอ้บ้า!
“มีเหตุผลหน่อยสิ เราง้อใครไม่เป็น นี่ก็พยายามที่สุดแล้ว”
อ่อนอกอ่อนใจกับคนขี้งอน ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงปล่อยทิ้งเพราะรำคาญ แต่ตอนนี้ปล่อยไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไร รู้แค่ว่าอยากเอาใจ ที่เคยด่าคีรีไว้เริ่มจะเข้าตัว
“อยากได้ผืนเดิม”
“ฝน..” ดีนลากเสียงก่อนถอนหายใจ สิ้นหวังที่จะง้อ
“ไม่ชอบที่ดีนเอาของของฝน ไปให้คนอื่น
