บทที่ 21 สารภาพ NC
ชายหนุ่มออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ ร่างกำยำมีเพียงกางเกงตัวเดียว บนหัวมีผ้าผืนเล็กไว้ซับเส้นผมเปียกชุ่ม เดินไปกดน้ำดื่มเพื่อดับอารมณ์ ก่อนวางสมาร์ตโฟนไว้บนเคาน์เตอร์บาร์ จากนั้นก็ทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้
เมินเฉยต่อคนที่นั่งตาแป๋วอยู่มุมสุดของห้องรับแขก อารมณ์ยังไม่ปกติจึงยังไม่อยากเข้าใกล้ ครุ่นคิดเรื่องในรถซ้ำๆ พร้อมเช็ดผมไปด้วย กระทั่งความอบอุ่นเข้าปกคลุมแผ่นหลัง มือจึงชะงักค้าง
“โกรธฝนเหรอ” หญิงสาวแนบแก้มกับแผ่นหลังกว้าง สูดกลิ่นครีมอาบน้ำเข้าเต็มปอด เธอชอบกลิ่นกายของเขาและติดมากขึ้นทุกวัน
“เปล่า” ตอบพลางวางผ้าบนเคาน์เตอร์บาร์ เสยผมลวกๆ แล้วนิ่ง
“ไม่โกรธแต่ไม่พูดกับฝน? แบบนี้โกรธกันชัดๆ” เธอจูบลงบนแผ่นหลัง ออดอ้อนเพื่องอนง้อ
“ไม่มีอะไรจะพูด” น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา แต่อีกคนก็ใจสู้ โดยพยายามแทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขา ดีนจึงจำใจโอบเอวของเธอไว้หลวมๆ
“ขอโทษ..อย่าโกรธเลยนะ
