ท่านไม่ขี้บ่นเพราะไม่สนใจไยดีเธอเลย
“ถ้าหยาออกนอกลู่นอกทางเขื่อนก็ช่วยเตือนหลานด้วยนะ” เขื่อนรู้สึกเหงื่อตกเมื่อได้ยินประโยคนั้น มาหยาคงออกนอกลู่นอกทางกับเขานี่แหละ ถ้าพงศ์อินทร์รู้เข้า เขาคงศพไม่สวยแน่ๆ
“ครับพี่พงศ์” คุณหมอหนุ่มรับคำ
“แหมคุณพ่อ หนูเคยทำอะไรไม่ดีนอกลู่นอกทางเหรอคะ”
“ไม่เคยก็ไว้ใจไม่ได้ เราน่ะเป็นผู้หญิง ผิดพลาดอะไรนิดหน่อยก็เสียหายแล้ว ตั้งใจเรียนหนังสือให้จบก่อนค่อยกว่ากัน ฟงแฟนยังไม่ถึงเวลาก็ไม่ต้องมีหรอก ทำงานแล้วมีโอกาสเจอผู้ชายดีๆ อีกเยอะ”
“ตอนนั้นหนูคงขึ้นคานแล้วค่ะ” มาหยาพูดขำๆ
“อย่าเถียงคุณพ่อสิจ๊ะ พ่อเขาพูดถูก เราเลี้ยงตัวเองให้ได้ก่อนถึงค่อยมีแฟน ความรักในวัยเรียนคบกันขำๆ ยังขอเงินพ่อแม่อยู่เลย ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจ พลาดท่าเสียทีไปจะมานั่งเสียใจทีหลัง” รติรสเอ่ยสอนบุตรสาวอีกคน
“แค่กๆๆ” เขื่อนถึงกับสำลัก หยิบทิชชูมาเช็ดปากแทบไม่ทัน เขายกน้ำขึ้นดื่มกลืน
