ดารินหันไปมองซีกหน้าเศร้าสร้อยของบิดา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับรู้เรื่องราวของมารดาที่จากโลกนี้ไปแล้ว เธอรับรู้แค่ว่ามารดาจากไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร
“สมัยก่อนพ่อก็เจ้าชู้ไปเรื่อย ไม่ได้คิดจะจริงจังกับใคร จนมาเจอแม่ของลูก พ่อก็ยังไม่ได้คิดจริงจัง อันนี้พ่อยอมรับผิด แม่ของหนูท้องและขอให้พ่อรับผิดชอบ พ่อก็ยอมรับ จนเขาหนีไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นทิ้งลูกเอาไว้”
“หนูเข้าใจพ่อแล้วค่ะ”
“พ่อไม่ดีเอง”
“มันผ่านไปแล้วปล่อยมันไปเถอะค่ะ”
“ทรัพย์สมบัติที่พ่อโดนโกงไปเอากลับมาได้บางส่วน รินโชคดีนะที่มีเพื่อนที่ดีอย่างมาหยา พ่ออยากจะแก้ตัว อยากจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด พ่อทำให้รินเสียใจ พ่อรู้สึกผิดและไม่เคยนอนหลับตาลงเลยสักวันเดียว”
“พ่อ” ดารินร้องไห้เบาๆ รู้สึกว่าเรื่องราวที่ได้รับรู้เหมือนหนังชีวิตม้วนใหญ่ที่เธอไปนั่งดูและเก็บเอาไปฝัน มันค่อนข้างเป็นฝันร้าย แต่มันก็ผ่านไปแล้ว
“รินน่ะมี
