“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ต่อไปอาจะไม่ให้หยาห่างจากอาอีก” เขากุมมือเธอเอาไว้ พาเดินไปยังร้านน้ำปั่นก่อนจะส่งเงินให้แม่ค้าแล้วรับน้ำแตงโมปั่นมาส่งให้เธอ มาหยารับมาดูดอย่างกระหาย รู้สึกสดชื่นและหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เขื่อนลูบผมนุ่มของเด็กสาวไปมา ยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น
“พาไปเรียนมวยไทย ศิลปะการป้องกันตัวหรือยูโดอะไรพวกนั้นดีไหม” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น มาหยาหัวเราะเบาๆ แต่ก็พยักหน้ารับ
“ดีค่ะ”
“อาเป็นห่วง” เขาโยกศีรษะของเธอไปมาอย่างห่วงใย แม้จะเกิดเป็นหญิงก็ควรที่จะป้องกันตัวได้ เพราะโลกเดี๋ยวนี้อันตราย
“หิวหรือยัง แถวนี้มีร้านอาหารน่ากินหลายร้านเลยนะ”
“หิวแล้วค่ะ เราจะไปกินอะไรกันดีคะ”
“อาให้หยาเลือก”
“กินก๋วยเตี๋ยวดีกว่าค่ะ” เธอชี้ไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวริมทะเลซึ่งสามารถมองวิวทิวทัศน์ได้เป็นอย่างดี
“ไปกันครับ” บรรยากาศดีๆ กับก๋วยเตี๋ยวทะเลหอมกรุ่น น้ำซุปของที่นี่ดูแปลกจากที่เธอเคยรับประทาน
“น้ำ
