“รินเจ็บจังเลยหยา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย” ดารินพูดเสียงสั่นระริก
“ห้ามตายเด็ดขาดนะริน หยาไม่ยอมให้รินตายหรอก” มาหยาพูดเสียงสั่นเทา รู้สึกว่าหัวใจถูกบีบคั้นอย่างรุนแรง
ดารินถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว มาหยาหน้าเสียเมื่อเห็นว่าเพื่อนเสียเลือดเป็นจำนวนมาก
“รินห้ามเป็นอะไรนะ ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด” มาหยาวิ่งตามเตียงที่เข็นเพื่อนรักเข้าไปในห้องฉุกเฉินไม่ยอมห่าง
“ใจเย็นๆ ก่อนครับหยา รินถึงมือหมอแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะคนดี” เขื่อนบอกให้มาหยาตั้งสติ เขาดึงเธอมากอดเอาไว้เพื่อสงบสติอารมณ์ มาหยาจึงได้สงบลงในอ้อมแขนของเขื่อน
ทั้งสองรออยู่นอกห้องฉุกเฉินเป็นเวลานาน ในขณะที่มาหยายืนเกาะประตูห้องฉุกเฉินด้วยความว้าวุ่นใจ เธอเดินไปเดินมาเพราะนั่งไม่ติด เสื้อผ้าเลอะ เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้ง
“รินต้องไม่เป็นอะไร เชื่ออาสิ” เขื่อนคอยปลอบเด็กสาวอยู่ไม่ห่าง
“
