เธอมองกล่องใบใหญ่นั้นนิ่งๆ กวาดสายตามองหาใครสักคนที่จะเป็นคนส่งของขวัญกล่องนี้แต่ปรากฏว่าไม่มีแม้แต่เงา ดารินพากล่องของขวัญเดินกลับเข้าไปในงาน ทุกคนกำลังคุยกันอย่างออกรส มาหยาเดินเข้ามาทักทายเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม
“ของขวัญของใครจ๊ะริน กล่องใหญ่เชียว”
“ไม่รู้เหมือนกัน” เพราะเขตต์ให้ของขวัญเธอแล้ว คงไม่ใช่เขา ดารินคิดแบบนั้น
“อ้าว... ไม่รู้ได้ยังไง”
“ไม่รู้ว่าใครให้”
“แล้วเอามาให้ได้ยังไง ถึงไม่รู้ว่าใครให้” คนช่างสงสัยเอ่ยถาม
“เขามาวางเอาไว้ทางด้านหลังแล้วก็ไป ไม่รู้ว่าของใคร”
“ใครกันนะ” มาหยาทำหน้าสงสัย ดารินไม่ตอบว่ากระไรแต่มองกล่องของขวัญนิ่ง มาหยาก็ไม่ได้ซักไซ้ไล่เลียงอะไรเพื่อนอีก ทุกคนอยู่ฉลองวันเกิดของสองสาวอีกพักใหญ่ก่อนจะแยกย้ายกันเข้านอน
ดารินวางกล่องของขวัญใบนั้นเอาไว้บนโต๊ะปลายเตียง เธอลูบไล้เบาๆ ก่อนจะผละเข้าห้องน้ำ ตัดสินใจที่จะไม่แกะของขวัญกล่องนั้นออกดู ด้วยเหตุผลบางอ
