“เดินไปกับเขตต์สิริน จะได้กินข้าวพร้อมกัน” มาหยาพยักหน้าให้เพื่อน ดารินลังเลก่อนจะลุกตามเขตต์ไป ความรู้สึกของดารินในเวลานี้ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าจะยังไงกับเขตต์ต่อดี แต่ท่าทีไม่ได้ตามตื๊อคุกคามจนเธออึดอัดก็ทำให้เธอผ่อนคลายไม่น้อย ทั้งสองไปซื้ออาหารก่อนจะกลับมานั่งลงใกล้ๆ กับมาหยาอีกครั้ง
“นี่น้ำผลไม้เย็นๆ ของอาสะใภ้ครับ” เขตต์จัดการซื้อน้ำมาให้สองสาวและรู้ด้วยว่าแต่ละคนชอบดื่มน้ำผลไม้ชนิดไหน
“อย่าพูดเสียงดังไปสิ” มาหยาทำเสียงดุใส่
“นี่พูดเบาที่สุดแล้วนะ ไม่มีใครรู้หรอก เห็นเจอกัน ทำเหมือนไม่รู้จักกัน” เขตต์พูดขำๆ เขาเคยเห็นผู้เป็นอาเดินสวนกับเมียแต่ทำเป็นเฉย
เออเนอะ! รู้สึกอึดอัดแทน แต่ก็เห็นหรอกว่าทั้งสองส่งสายตาหวานใส่กัน
-คิดถึง- เสียงข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้น มาหยายิ้มกว้างก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป
-คิดถึงเหมือนกันค่ะ-
-กินให้อร่อยนะครับ อย่าลืมคิดถึงคนทำด้วยล่ะ-
-กำลังคิดเลยค่ะ-
