06
430 คำ
ตัดมาที่วันจันทร์
มะไฟตื่นแต่เช้าตามปกติเพราะจะต้องรีบปั่นจักรยานไปโรงเรียนแต่เช้า
"ไฟไปก่อนนะจ๊ะตายาย สวัสดีค่ะ" มะไฟรีบคว้าจักรยานจูงไปที่ประตูรั้วหน้าบ้าน
ปี๊บๆๆ
เสียงแตรรถบีบดังขณะที่มะไฟกำลังปิดรั้วบ้านอยู่
"ไปด้วยกันสิ" เจ้าของรถขับมาจอดที่หน้าบ้านของมะไฟก่อนจะลดกระจกลงแล้วพูดกับเธอ
"ไม่ไป ไปเองได้" มะไฟตอบกลับก่อนจะหันไปปิดประตูรั้วต่อ
" จะไปทันหรอ วันนี้มีประชุมเช้านะ อีกแค่10นาทีเอง ปั่นถึงหรอ"
"..." มะไฟถึงกับตาโตทันที วันนี้มีประชุมสำหรับเด็กม.ปลายทุกคน ต้องมาให้ตรงเวลาครูที่ปรึกษาของเธอได้ย้ำเอาไว้ แต่ตอนนี้มันเกือบจะเจ็ดโมงแล้ว ไปไม่ทันแน่ๆ
" เอาไง ไม่ไปฉันไปก่อนล่ะนะ"
"เออๆ ไปๆรอเดี๋ยว"มะไฟเปิดรั้วใหม่ก่อนจะจึงจักรยานไปเก็บที่เดิมก่อนจะเดินออกมารถขึ้นกับทศกัณฐ์
บนรถ
"ไม่เหนื่อยรึไงปั่นจักรยานไปโรงเรียนแบบนี้ทุกวัน" ทศกัณฐ์หันไปถามมะไฟที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่
"แล้วยุ่งไรด้วย"
"นี่! ฉันเป็นครูเธอนะคุยให้มีหางเสียงหน่อย และวันนี้ฉันเข้าสอนวันแรกถ้าเดาไม่ผิดวันนี้เธอมีเรียนวิชาพละศึกษากับฉัน2ชั่วโมงเต็มๆนะมะไฟ"
".. ค่ะ..." มะไฟข่มเสียงพูด
"เรียนจบม.6แล้วจะไปต่อไปอะเรา"
"ไม่เรียนค่ะจะช่วยตายายทำงานหาเงิน"
"ทำไมล่ะ ตากับยายของเธอก็อยากเห็นเธอเรียนจบสูงๆมีงานทำดีๆนะ"
"แต่หนูไม่อยากเรียน อยากทำงานแบ่งเบาภาระตากับยาย"
"ฉันจะต่อทุนให้เรียนต่อเอามั้ย"
" ไม่เอา"
" เธอนี่มันดื้อจริงๆเลยนะมะไฟ"
"... "มะไฟไม่ได้ตอบโต้อะไรไป เธอได้แต่นั่งเงียบๆ ใจลึกๆเธอก็อยากเรียนต่อสูงๆมีงานทำดีๆแต่อีกใจก็อยากจะช่วยตากับยายทำงานแบ่งเบาภาระเพราะท่านทั้งสองก็แก่มากแล้ว จะอยู่กับเธอได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้
ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาจอดยังที่จอดรถของครูในโรงเรียน มะไฟยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรีบเข้าไปประชุม
"เกือบไม่ทันแล้วมั้ยล่ะ" มะไฟบ่นงุบงิบเพราะตอนนี้เพื่อนๆของเธอกำลังเช็คชื่อกันอยู่
- ผู้เขียน
