"มะไฟ มะไฟ มะไฟ อีไฝ!! "ฉันสะดุ้งตัวโหย่งเมื่ออีจั่นเพื่อนของฉันมันตะโกนเรียกเสียงดังข้างๆหู แม่งหูแทบแตกแหนะ
"เออมีไร น้ำหนวกกูไหลหมดล่ะ อีห่านี่!"
"กูเรียกมึงตั้งนานล่ะ นั่งเหม่อห่าอะไรของมึงอยู่ได้วะ"
"เปล่า กูไม่ได้เหม่อสักหน่อย" ฉันรีบหันหน้าหลบมัน
"แหนะๆๆ อาการแบบนี้มันคุ้นๆน้าา เหมือนกับบบ....?"
"กับอะไรของมึงอีจั่น!"
"เหมือนกับคนกำลังมีความรัก" มันพูดพร้อมกับชี้หน้าของฉัน
" ความรักบ้าบออะไรล่ะ"
" ฮั่นแน่ กูว่าชัวร์เลย บอกกูหน่อยใครคือผู้โชคร้ายคนนั้น"
พลั๊วว ฉันประเคนฝ่ามือน้อยๆลงหัวอีจั่นอย่างแรง
" โอ้ยย อีห่านี่กูเจ็บนะ"มันลูบหัวตัวเองปอยๆ
" เจ็บแล้วก็จำ อย่ามาพูดแบบนี้อีก"
" เออๆไม่พูดแล้วก็ได้"
ฉันกับอีจั่นก็นั่งคุยเล่นอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยตามประสาเด็กม.ปลาย ตอนนี้ก็ไกล้จบแล้ว อีจั่นมันจะไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยตัวเมืองส่วนฉันก็หารับจ้างหาปลาช่วยตากับยายทำงานไป
