ตกเย็นวันต่อมา
มะไฟไม่ได้นั่งรถไปโรงเรียนกับชายหนุ่มจริงๆ เธอปั่นจักรยานไปเองตั้งแต่เช้าแล้ว พอถึงคาบเรียนมะไฟก็แทบจะไม่มองหน้าชายหนุ่มเลยสักนิด เธอโกรธที่ชายหนุ่มฉวยโอกาสกับเธอ มะไฟเป็นคนรักนวลสงวนตัวไม่ใช่ว่าใครจะถึงเนื้อถึงตัวเธอง่ายๆใครเข้าไกล้เธอหรือฉวยโอกาสกับเธอมีหวังได้เบ้าตาเขียวแน่ๆ แต่ที่มะไฟไม่ได้ทำกับชายหนุ่มก็เพราะว่าคำว่าครูมันค้ำคออยู่
"เดี๋ยวสิมะไฟ ไม่คิดจะคุยกันเลยหรอ" ชายหนุ่มไปดักหน้ารถจักรยานของมะไฟเอาไว้เมื่อเห็นมะไฟกำลังจะจูงรถหลบไป
"..."มะไฟมองหน้าชายหนุ่มนิ่งๆไม่พูดอะไรสักคำ
"จะไม่พูดด้วยกันจริงๆหรอ"
"..."มะไฟก็ยังคงยืนเงียบอีกเช่นเคย
"โอเคๆไม่พูดก็ได้ แต่แค่จะมาบอกว่าฉันคงไม่ได้กลับมาสอนแล้วนะ"
" ครูจะไปไหนคะ?" มะไฟโพล่งถามเมื่อชายหนุ่มพูดจบ
"ฉันต้องกลับไปดูงานที่ต่างประเทศเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกหรือเปล่า"
"..." มะไฟถึงกับหน้าหงอยทันที
