วันเวลาผ่านล่วงเลยไป
ฉันไม่เจอเค้าเลยตั้งแต่วันนั้น บ้านหลังนี้ถูกปิดตายไม่มีใครเข้ามาอยู่ ตอนนี้ฉันเรียนจบม.6แล้วและก็มาช่วยตารับจ้างแถวๆบ้านนี่แหละ ฉันไม่อยากไปไหนไกลหรอก เป็นห่วงตากับยายเพราะไม่มีใครดูแลแก
"มะไฟเอ้ย ไม่พักบ้างล่ะลูก" ยายร้องทักฉันเมื่อเห็นฉันสะพายข้องกำลังจะไปจับปลากับตา วันไหนไม่มีงานรับจ้างฉันก็จะไปหาปลากับตาเแ็นปกติอยู่แล้ว
"ไม่เป็นไรจ่ะยาย ไฟจะไปช่วยตา อยู่ว่างๆไม่รู้จะทำอะไร" ที่จริงฉันอยากหาอะไรทำแบบให้ดูยุ่งๆไว้จะได้ไม่ต้องคิดถึงผู้ชายคนนั้น
ฉันสะพายข้องปั่นจักรยานมาหาตาที่คูน้ำตามปกติ ตาจะมาก่อนอยู่แล้ว แกจะคอยหาที่ลงดีๆที่ที่มีปลาชุมเยอะหน่อย
"ตา! ตา! ตาได้ยินไฟมั้ย ขานรับหน่อย"ฉันตะโกนเรียกตาเมื่อมาถึงแล้วไม่เห็นแกเห็นแต่รองเท้าจอดอยู่ริมน้ำกับจักรยานที่อยู่ใต้ร่มต้นไม้
ฉันยืนใช้สายตาสอดส่องอยู่เป็นพัก นึกว่าตาดำน้ำลงไปหาปลาแต่ตาก็ยังไม่ขึ้นมาฉันเลยใจค
