ทศกัณฐ์ยังคงอยู่ที่โรงพยาบาลและมีมะไฟคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง แผลของเขาเริ่มจะหายดีแล้วแต่เขายังไม่ได้บอกความจริงกับมะไฟว่าแผลที่หัวไหล่ไปทำอะไรมา
"ค่อยๆลุกนะคะ" มะไฟค่อยๆพยุงทศกัณฐ์ให้ลุกขึ้นจากเตียงของคนไข้
"พี่ปวดฉี่อะ"
"หืมม ก็ไปสิคะห้องน้ำแค่นี้เอง" มะไฟบอก
"พาพี่ไปหน่อยสิ พี่เจ็บแขนอะ" ทศกัณฐ์พูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ
"ไปเองสิคะ พี่เดินได้นะ"
" เออไปเองก็ได้ให้ไปเพื่อนแค่นี้ก็ทำไม่ได้ปล่อยให้แผลมันอักเสบไปเลย" ทศกัณฐ์พูดประชดมะไฟก่อนจะลุกเดินออกไป
"...."มะไฟได้แต่ยืนดู เธอพึ่งจะเคยเห็นทศกัณฐ์งอนก็วันนี้แหละ แค่นี้ทำเป็นน้อยใจ
" ไม่คิดจะง้อจริงๆหรอฉันงอนเธออยู่นะเนี่ยมะไฟ" ทศกัณฐ์หันกลับมาถาม
"อะๆๆๆ เดี๋ยวพาไปค่ะ" มะไฟเดินไปหาทศกัณฐ์ก่อนจะจับมือทศกัณฐ์เดินไปที่ห้องน้ำ
"รีบๆทำสิคะ" ทันทีที่พาทศกัณฐ์มาถึงห้องน้ำมะไฟก็รีบหันหลังให้กับทศกัณฐ์ทันที
"หลบทำไมเห็นหมดแล้วหนิ"
"..." มะไฟยื
