EP.3 ขยะแขยง!
817 คำ
ตึกกลาง
"แจนขอโทษด้วยนะคะคุณหมอ" ผู้ดูแลตึกยกมือไหว้ "คงเพราะจินนี่เพิ่งมาอยู่ที่นี่ ยังไม่รู้ขอบเขตที่ชัดเจน เดี๋ยวแจนจะอบรมเอง"
สายตาคุณหมอยังคงจ้องเขม็ง ขณะที่จินนี่ก้มหน้าหลบสายตาเพราะรู้สึกหวั่นเกรง หลังจากเขาเดินจากไป แจนก็รีบหันกลับมาเจรจา
"ในสวนเป็นเขตต้องห้าม อย่าไปยุ่มย่ามที่นั่น ก็บอกแล้วไงว่าคุณหมอไม่ชอบสาวประเภทสอง ถ้ายังอยากทำงานที่นี่ ก็ทำตัวให้ดีกว่านี้ เพราะคนที่อยากทำงานเงินเดือนสูงมีตั้งมากมาย เข้าใจที่พูดใช่ไหม"
"หนูขอโทษค่ะพี่แจน ต่อไปจะระวังให้มากกว่านี้ จะทำตัวให้ดีไม่ก่อปัญหา"
"เอาเถอะถือว่าเพิ่งมา กลับไปพักผ่อนซะ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
สาวน้อยยกมือไหว้ จากนั้นก็รีบกลับเข้าห้องนอนถอนหายใจ เหงื่อตกแทบจะกลั้นหายใจตาย เป็นครั้งแรกที่เธอออกมาท่องโลกกว้างเพียงลำพัง เป้าหมายเดียวที่ตั้งมั่นก็คือการตามหาพี่ชายที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
วันต่อมา
จินนี่ไม่อยากทำตัวให้เป็นปัญหา จึงตั้งหน้าตั้งตาทำงานตามหน้าที่ เพื่อให้อยู่ที่นี่ได้อย่างไม่เป็นที่น่าสงสัย ช่วงเวลาทำงานคือ 17:00 น. ต้องแต่งหน้าให้นางโชว์ขึ้นแสดง กว่าจะได้พักก็เกือบเที่ยงคืน แทบไม่มีเวลาขยับเขยื้อน การตามหาพี่ก็เหมือนฝุ่นควันเจือจาง ล่องลอยในอากาศไม่อาจสัมผัสได้
ห้องแต่งตัว
แกร๊ก
"สวัสดีค่ะคุณเมขลา" เสียงแหลมของกะเทยคนหนึ่งพูดขึ้น ขณะที่บางคนเข้ามา
"เตรียมตัวพร้อมกันหรือยัง"
"คุณเมขลาไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเราพร้อมแน่"
"ก็ดี อย่าทำให้ต้องเสียชื่อ พรุ่งนี้จะมีแขกจากต่างประเทศมาดูด้วย ห้ามผิดพลาด"
เมขลาเลขาของคุณหมอไทเกอร์ รูปร่างผอมเพรียวสูง หุ่นนางแบบ ใบหน้าคมคายผมหยักศก แต่งแต้มเครื่องสำอางจัดจ้าน
"เธอ" เมลขาชี้จินนี่ "มาช่วยเสิร์ฟชาร้อนหน่อย พอดีว่าข้างล่างวุ่นการจัดข้าวของ"
"หนูหรือคะ" สาวน้อยวางแป้งพัฟ
"เป็นพนักงานใหม่ใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
"งั้นก็ลงมาช่วยกันหน่อย"
รองเท้าส้นเข็มเดินย่ำนำหน้า ตัวเล็กรีบวางอุปกรณ์แต่งหน้าลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นก็รีบเร่งฝีเท้าเดินตาม เพื่อเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกที่มาดูงานยังตึกใหญ่ ขณะที่แกะขนมอยู่ในครัว เลขานุการสาวสวยก็เดินกอดอกจ้องมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เปล่งน้ำเสียงกระแทกใส่
"ถ้าไม่บอก ก็คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ นะเนี่ย แต่ยังไงของปลอมก็คือของปลอม"
"ของจริงก็ใช่ว่าจะดีเสมอไปนี่คะ"
"นี่เธอว่าใคร!"
"เปล่าค่ะ คุณยังเปรียบเปรยได้ หนูเองก็เปรียบเปรยได้เช่นกัน"
"อายุเท่าไหร่"
"สิบเก้าปีค่ะ"
"เพราะฝีมือดีก็เลยถูกคัดเลือกให้มาเป็นช่างแต่งหน้า หรือว่าใช้อย่างอื่น..เพื่อผ่านเข้ามาทำงานกันแน่ เหอะ ก็อย่างว่า..ดูจากภายนอก เธอก็คงแปลงเพศมาแล้วสินะ คงใช้ช่วงล่างคุ้มเลย น่าขยะแขยงมาก"
พูดจบไม่รอให้โต้เถียงก็เดินออกไป ชุดเลขารัดรูปสรีระร่างกายของผู้หญิงชัดเจน อีกทั้งใบหน้าก็ดูเหมือนไร้การศัลยกรรมตกแต่ง ความสวยธรรมชาติคงได้มาจากพันธุกรรม
บางคนมองแค่รูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริงๆ สวยนอกแต่จิตใจเน่าเฟะก็มีถมไป การเหยียดรูปลักษณ์หรือเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ เป็นการกระทำที่แย่มาก แต่เรื่องจิตสำนึกคงสอนกันไม่ได้
เมขลายืนต้อนรับแขก พูดภาษาอังกฤษคล่องเนื่องจากเรียนจบปริญญา แต่สายตาของผู้มาเยือนกับจดจ้องจินนี่ เพราะสวยจนดึงดูดสายตา สักพักเธอรีบปลีกตัวออกไป
ชั้นบน
ตึกสูงมีบันไดริมข้าง จินนี่อยากลองสำรวจที่นี่ เพราะบริเวณกว้างขวาง ตอนนี้เงียบเชียบเพราะไม่มีใครอยู่ แต่แล้วก็มีเสียงพูดคุยกันดังเล็ดลอด
"อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้ เพราะตอนนี้ดูเหมือนคนอื่นก็สงสัย เรื่องที่นีน่าหายตัวไป" หมอไทเกอร์ยืนอยู่ริมหน้าต่าง พูดคุยกับบุคคลปริศนา ลักษณะท่าทางเป็นเพศชาย สวมหมวกแก๊ปเงียบปิดบังหน้าตา ดูมีพิรุธชอบกล
"ครับ" เสียงทุ้มตอบกลับ
"หลบหายไปให้ไกลจากที่นี่สักพัก ถ้าฉันมีเรื่องให้จัดการอีกจะโทรเรียกเอง"
"ครับคุณหมอ"
จินนี่เกาะขอบทางเลี้ยวเพื่อฟังบทสนทนา ดวงตาโตเบิกกว้างเมื่อได้ยินชื่อชัดเจนหรือคุณหมอสุดหล่ออารมณ์ร้อนคนนี้..จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพี่ชายของเธอที่หายตัวไป
ใกล้แล้วใช่ไหม? ใกล้พบกับความจริงแล้ว
- ผู้เขียน
