12.10 pm.
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่ธีร์"
"ครับ แต่จะลงไปทั้งแบบนี้เหรอ?"
"คะ?"
เมลเลิกคิ้วมองผมด้วยความสงสัยหลังผมเลิกคิ้วมองเธอหลังขับรถมาส่งถึงหน้าหอ เมลเหลือบมองมือของผมที่กำลังกุมมือน้องอยู่ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมามองผมอีกครั้งด้วยความสงสัย
เมลจะรู้ตัวไหมว่าเวลาตัวเองสงสัยนี่จะชอบเลิกคิ้วทำตาโตซะตาแป๋วเลย
"พี่จะเอาอะไรอีกอ่ะ?"
"หอมแก้มสิ ค่าขนส่งทางบก"
"ทำดีแล้วต้องได้ของตอบแทนตลอด"
"เขาเรียกว่ารางวัลคนเก่งไงคะ มาเร็วจุ๊บพี่ที่แก้มตรงนี้"
ผมว่าพร้อมกับจิ้มที่แก้มตัวเองแรงๆ เพื่อเร่งเมลให้ขยับเข้ามาใกล้ซึ่งน้องก็ยอมขยับเข้ามาหอมจริงๆ แต่ช้ากว่าผมไปนิด เพราะผมหันหน้าไปขโมยจุ๊บปากน้องแทนทำเอาเมลยิ่งทำตาโตมองด้วยความตกใจ ก่อนจะถูกผมลูบหัวไปด้วยความเอ็นดูอีกครั้ง
"พี่ธีร์คนเจ้าเล่ห์!"
"อันนี้คือฉายาพี่เหรอ ชอบแฮะ"
ผมเหยียดยิ้มมุมปากมองเมลในตอนที่น้องกำลังเขินจนหน้าแดง และปลดเบลท์ลง
