5.23 pm.
"ขอบคุณมากนะที่เป็นธุระให้"
"เล็กน้อย แล้วพรุ่งนี้เอาไงจะไปดูต่อไหม?"
"อาจจะ แต่กะว่าจะพาเรนไปเที่ยวก่อน"
"ก็ดีนะเรนได้เข้าเมืองทั้งที เด็กคนนี้ดูไม่ค่อยชอบรถเยอะเท่าไหร่แต่ถ้าจะพามาอยู่ในเมืองก็ต้องหัดให้เขาเรียนรู้วิถีชีวิตคนแถวนี้สักหน่อย"
"ค่า ขอบคุณมากนะคะคุณอัยการแต่พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะเพราะเราจะพาเรนนั่งรถไฟเข้าไปเอง"
"โอเค ถึงอยากมาก็มาไม่ได้หรอกมีว่าความ"
"โชคดีจัง"
"เมย์"
"ฮ่าๆ โอเคๆแยกย้ายๆไว้ว่ากัน"
"อืม อุ้มเรนดีๆคอจะหักแล้วน่ะ"
"ไม่หักหรอก นายคนนี้เขาชอบนอนท่ายากน่ะ"
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมประคองท้ายทอยเรนให้มาซบที่ไหล่ตัวเองดีๆ ก่อนจะโบกมือลาธันวาที่มาส่งหน้าที่พักด้วยรอยยิ้ม ฉันยืนรอส่งเพื่อนจนลับสายตาก่อนจะเดินมาขึ้นห้องตัวเองและพาเรนไปนอนบนเตียงดีๆ
"อือ.."
"ถึงห้องแล้วครับ นอนต่อเลย"
"คุณยายล่ะ"
"ห๊ะ เรายังไม่ได้กลับบ้านกันนะเรน"
"คุณยายกินยา
