เวลาต่อมา
"เมย์แม่คุยด้วยหน่อยได้ไหม"
ฉันละสายตาจากเรนที่กำลังวิ่งเล่นกับสำลีอยู่ที่สวนหน้าบ้านมามองแม่ที่กำลังเดินมานั่งด้วยพร้อมกับแก้วกาแฟที่ชงมาให้ฉัน
"ได้สิคะ ขอบคุณสำหรับกาแฟนะ"
"คนเมื่อเช้าน่ะ เขาเป็นใครเหรอทำไมลูกถึงได้ไล่เขาไปแบบนั้น"
แม่เอ่ยถามพร้อมกับมองฉันด้วยท่าทีที่ดูเป็นกังวลจนฉันต้องแสร้งทำเป็นยิ้มหลังจิบกาแฟ ก่อนจะวางแก้วลงข้างตัว
"เขาเป็นพ่อของเรนน่ะค่ะ"
"พ่อ..." แม่ยกมือขึ้นปิดปากพร้อมกับมองฉันอย่างไม่เชื่อสายตา "คนนี้น่ะเหรอพ่อแท้ๆของเรน?"
"ใช่ค่ะ ตอนที่หนูเข้าเมืองบังเอิญไปเจอกับเขา...ก็ไม่รู้ว่ามันมาจบแบบนี้ได้ยังไงแต่หนูเองก็ต้องบอกแม่ด้วย"
"แม่เข้าใจ ลูกคงคิดหนักเลยสินะ"
ฉันพยักหน้าหลังแม่เอื้อมมือมาจับมือฉันไว้พร้อมมองมาด้วยความเป็นห่วง ขณะที่ฉันก็กำลังมองเรนที่กำลังวิ่งเล่นกับสำลีอยู่ด้วยความท้อใจ...เอกสารที่เขามีอยู่มันชัดเจนมากว่าเขามีหลักฐานในความเป็น
