“ของเตกีลาเหรอ...” พี่ไหมหันขวับมาทางฉันแล้วถามด้วยใบหน้าแตกตื่น
“อือ” ดวงตากลมมองไปยังร่างสูงที่เดินเข้ามาหยุดยืนข้างตัวเอง นั่นทำให้พี่ไหมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“เราขนของเข้าไปข้างในห้องกันเถอะ คุณเตกีลาคะ พี่ไหมจัดห้องพักเอาไว้ให้แล้ว เดี๋ยวลองไปดูก่อนว่าพอจะนอนได้มั้ย ถ้าไม่สะดวกเดี๋ยวพี่จะให้คนจัดการจองโรงแรมในตัวเมืองให้” ทีกับฉันแอร์เสียก็ต้องนอนพัดลมไป ไม่มีหรอกจองโรงแรมให้ตัวเมืองให้ เฮอะ!
“ไม่เป็นอะไรครับ ผมนอนได้” คำตอบเอาใจพี่ไหมจริง ๆ นะ
“นอนได้แน่นะ?” ฉันถามกลับเตกีลาเพื่อความแน่ใจ
“นอนได้ ก็เราต้องนอนด้วยกันนี่”
“พูดให้มันดี ๆนะ” แล้วทำไมตอบฉันไม่นุ่มนวลเหมือนตอบพี่ไหมเลยล่ะ สาดตรงมาแบบนี้ก็สร้างความเข้าใจผิดให้คนฟังแย่สิ!
“อุ๊ย!” และแน่นอนว่าพี่ไหมได้ยินมันเต็ม 2 หูเป็นที่เรียบร้อย
“นอนบ้านเดียวกันไง พี่ยี่หวาคิดทะลึ่งหรือเปล่า” เตกีลาอธิบายเพิ่มเติม ริมฝีปากแดงส่งยิ
