เช้าวันต่อมา เวลา 06.15 น.
พรึ่บ!
“อื้อ...”
เสียงเล็กครางในลำคอด้วยความขัดใจ เมื่อพยายามพลิกตัวเปลี่ยนท่านอนก็ถูกมือเย็น ๆ จับหันกลับมาทางเดิม แล้วกดหัวซุกลงกับร่างกายอุ่น ดวงตาปิดสนิทยากต่อการจะเปิดขึ้นมามองว่าใครที่วุ่นวายเวลานอนแสนสบาย สิ่งเดียวที่รับรู้ในตอนนี้คือกลิ่นหอมจากตัวคนที่กอดฉันอยู่
“อือ...” มือเล็กพยายามยกดันพาตัวเองออกจากอ้อมแขน แต่อีกฝ่ายกลับยิ่งกอดแน่นขึ้น
“จะดิ้นอะไรหนักหนา” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู เสียงที่คุ้นหูนี่มัน...
พรึ่บ!
“เต” ปากเล็กพึมพำเบา ๆ เมื่อสิ่งแรกที่เห็นหลังลืมตาคือใบหน้าหล่อของน้องชายเพื่อนสนิท
“อือ ผมเอง”
พรึ่บ! หมับ!
“ว้าย!” สิ้นเสียงทักทายฉันก็ยันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แต่กลับถูกมือหนาดึงให้นอนลงตามเดิม แล้วดึงผ้าห่มขึ้นคุมตัวเอาจนถึงคอ
“พี่แก้ผ้าอยู่ ยังไงผมก็ผู้ชายอย่าลืม” ริมฝีปากแดงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ส่วนฉันใช้มือที่อยู่ใต้ผ้าห่มลูบสัมผ
