สามแม่ลูกช่วยกันเก็บโต๊ะอาหารหลังจากมื้อเย็นที่แสนพิเศษที่สุดในชีวิตของเจน
“คุณแม่ ไม่ต้องทำแล้วค่ะ อุตส่าห์ทำให้พวกเราทานแล้ว” เจนรีบเดินไปถือจานจากมือของวลารี
“ใช่ แม่ไปนั่งดูหนังรอเลย” ภีมเห็นด้วย
“โอเค”
ผู้เป็นแม่เดินไปนั่งดูหนังรอบนโซฟา ระหว่างรอทั้งสองเก็บโต๊ะและทำความสะอาดห้องครัว
หลังจากที่ช่วยกันคนละไม้คนละมือจนเสร็จทั้งคู่จึงเดินมานั่งดูหนังด้วยกัน
“ภีมไม่รีบไม่ส่งน้องเหรอ เดี๋ยวพ่อแม่เค้าเป็นห่วง”
“.....”
“อ๋อ ค่ะ มันก็ดึกจริงๆ แล้วค่ะ แต่เจนอยู่ได้ค่ะเพราะไม่มีคนรอที่บ้าน”
“โอ้ แม่ขอโทษนะ แม่แค่เป็นห่วงเฉยๆ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ เจนนึกว่ามันจะตลก” หญิงสาวยิ้มเจื่อนๆ
“จะนอนนี่ก็ได้นะแม่ไม่ว่าอะไร”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ คือพรุ่งนี้เจนต้องไปฝึกงานแต่เช้าค่ะ”
“ถ้างั้นเจนกลับเลยมั้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ภีมเอ่ย
“ค่ะ งั้นเจนไปก่อนนะคะคุณแม่”
“จ้ะ แล้วมาอีก
