“เป็นไงหล่ะทีนี้” นาน่าเอ่ยกับเจนและพลอยที่กำลังนั่งกุมขมับ หลังไปขนของกลับจากคอนโดของภีมแล้ว อะดรีนาลีนและแอลกอฮอล์ในเลือดก็เริ่มจางลง สติเริ่มกลับมาประทับร่าง ‘นี่เราทำอะไรลงไปวะเนี่ย ไม่มีคลาสสุดๆ’ เจนรู้สึกผิดที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป
“หยุดเลยน่า แกอย่าซ้ำเติมเพื่อน” พลอยเถียง
“แกก็พอกันพลอย แทนที่จะห้ามกลับพามันไปทำอะไรแบบนั้น พี่ภีมเค้าเป็นถึงประธานบริษัทแล้วแฟนทำแบบนั้น เค้าจะเอาหน้าไปไว้ไหน”
“น่า พอเถอะกูขอ แค่นี้กูก็รู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว” เจนเสียงอ่อยราวกับจะร้องไห้ออกมา
“เจนกลับมั้ย เดี๋ยวกูไปส่งเอง ไปปรับความเข้าใจกับพี่ภีม กูผิดเอง ที่พามึงไป” พลอยเอ่ยเพราะเธอเองก็รู้สึกผิดในความปากไวใจเร็วเหมือนกัน
“อือ”
เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มที่พลอยและเจนขับรถมาถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง ทั้งสองรีบเดินขึ้นลิฟต์ไปยังห้องของท่านประธานหนุ่มหวังว่าเขาจะกลับมาแล้ว แต่ทว่า…เมื่อลิฟต์เปิดออกสิ่งที่เห็
