“ไม่อยากจะเชื่อว่าของพวกนี้เป็นฝีมือแม่”
“อ้าวไอ้ลูกชาย อย่าด้อยค่ามารดาแกสิ นั่งลงแล้วก็กินซะ” แม่ของภีมสั่งขณะที่วางจานสลัดลงบนโต๊ะ
‘วลารี’ แม่หม้ายสามีตายที่กลับมาเยี่ยมลูกชายปีละครั้งเพราะตอนนี้เธอย้ายไปอยู่อเมริกาเพื่อดูแลธุรกิจร้านอาหารและโรงแรมที่นั่น
ชายหนุ่มนั่งลงทานข้าวอย่างว่าง่าย
“แล้วเมื่อไหร่ภีมจะมาช่วยแม่ดูแลโรงแรมที่ไทยหล่ะ”
“คงอีกสักพัก ผมอยากทำให้บริษัทที่สร้างมากับมืออยู่ได้ด้วยตัวมันเองก่อน”
“อย่านานละกันแม่เองก็แก่ลงทุกวัน แล้วก็รีบๆ แต่งงานได้แล้ว”
“แม่ก็ยังไม่รีบแต่งงานใหม่เลย”
มารดาของเขาหัวเราะออกมาเบาๆ
ชายหนุ่มรู้ดีว่ามารดานั้นรักบิดาแค่ไหน ตั้งแต่ที่บิดาเขาจากไปผู้หญิงคนนี้ก็ทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เมื่อถึงวัยที่ชายหนุ่มดูแลตัวเองได้ เขาจึงขอร้องให้มารดาไปใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการบ้าง
ชายหนุ่มกินจนเกลี้ยงจานทำเอามารดายิ้ม
